فیلم ها | فیلم نوشت - نقد گفتمان فرهنگی،اخلاقی و دینی فیلم

معارف فیلم

نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»

فیلم «من دیوانه نیستم» را علیرضا امینی کارگردانی کرده است. تفاوتی که این فیلم با سایر فیلم‌های امینی دارد این است که می‌خواهد زمان و مکان را به شکلی دیگر به تصویر کشد. در این بین نگاه متفاوت به زمان و مکان مطمئناً در شخصیت‌پردازی فیلم تأثیر می‌گذارد. هر چقدر در فیلم، کارگردان بخواهد شخصیت‌ها ملموس و واقعی باشند زمان و مکان، چارچوب ثابت شده‌تری پیدا می‌کنند. 20 دی 1397, 21:47

نقد فیلم

در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران

«لس‌آنجلس، تهران» آخرین ساخته تینا پاکروان و اولین تجربه او در ژانر کمدی است که سعی دارد موضوعی ساده و دم‌دستی را که اغلب در فیلم‌های کمدی با مؤلفه قیاس خُلف شناخته می‌شود، به مضمونی کُمیک و ظاهراً پیچیده مبدل کند و از این رهگذر دست به تجربه ساخت یک کمدی، فانتزی پرفروش در راستای سینمای بدنه و تجاری گیشه بزند. 25 دی 1397, 21:29

نقد فیلم

در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران

نقد فیلم

قاصدک هان! چه خبر آوردی ; نقد فیلم «من دیوانه نیستم» ساخته‌ علیرضا امینی

علیرضا امینی کارگردان فیلم «من دیوانه نیستم»، بعد از فیلم‌های تأملبرانگیز «هفت دقیقه تا پاییز» و «انتهای خیابان هشتم»، مسیر متفاوت‌تری را در پیش گرفته و چارچوب‌های ذهنی‌اش را در دنیایی فانتزی و در آرمانشهری دور از انتظار به تصویر کشیده است. 20 آذر 1397, 19:53

سینمای ایران

سینما در بحران | بخش دوم

همانطور که پیشتر گفته شد سینمای ما در چهارچوب نظریه بحران در بازنمایی بحران، به عنوان یکی از کارویژه‌های خویش، بسیار پیش رفته است و از این حیث شاید حتی تاکیدهایی بسیار اغراق شده‌تر از جهان واقع را نیز فراروی مخاطبان به تصویر می‎کشد. 27 مهر 1397, 18:5

معارف فیلم

داش آکل

«داش‌آکل» نام داستانی محلی و نسبتاً قدیمی در شیراز است که بعدها توسط نویسنده بزرگ قرن بیست ایران، صادق هدایت بازنویسی و ماندگار شد. این داستان به سال ۱۳۱۱ در خلال مجموعه داستان «سه قطره خون» به چاپ رسید. سال‌ها بعد و در سال ۱۳۵۰ مسعود کیمیایی بر اساس این داستان، فیلمی بلند ساخت که در آن، آیین جوانمردی را ستایش و کجروی‌های قشر جدیدِ لوتی‌نما را به‌شدت نکوهش‌ می‌کرد. 18 دی 1397, 12:47

نقد فیلم

آشفتگی در زاغه ; نقدی بر فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده

آشفتگی در زاغه ; نقدی بر فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده

مغزهای کوچک زنگ‌زده، همان «ابد و یک روز» است که در ژانر شبه گانگستری ساخته شده است. شباهت میان دو مجموعه از فضای آغازین فیلم- چیزی که می‌توان آن را زیرشاخه «سگ‌دونی» از سینمای اجتماعی کنونی ایران نامید- مشخص می‌شود.

رهائی در پسِ گام‌های مشکی زمان ; نقد فیلم جاده قدیم ساخته منیژه حکمت

گامی اما نه به پیش؛ نگاهی به فیلم «خاله قورباغه!»

درد عشقی کشیده ام که مپرس در زرورق طلائی هنر آپولونی ; نقد فیلم داش آکل

معارف فیلم

مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز

سینمای ایران در چند سال اخیر به شدت دچار مصرف‌گرایی شده است؛ گویی فیلم‌ها تنها ساخته می‌شوند برای آنکه خوب بفروشند و بعد بایگانی شوند و به دست فراموشی سپرده شوند و هیچ اثری در رشد و ارتقای سطح کیفی سینمای ایران نداشته باشند. دیگر، صحبت از هنر ماندگار در سینمای ایران امری بیهوده می‌نماید؛ بیش از آنکه نگاه‌ها به ظرفیت‌های هنری و فرهنگی سینما باشد، به مباحث مالی و اقتصادی آن خیره مانده است. 3 دی 1397, 18:52

به وقت آیینه گی ; نقدی بر فیلم «به وقت خماری»

اگر نگاهی به کارنامه محمدحسین لطیفی کارگردان «به وقت خماری» داشته باشیم متوجه می‌شویم او فیلم‌ها و سریال‌های متعددی از جمله عینک دودی، خوابگاه دختران، دختر ایرونی و مجموعه‌های کُت جادویی، همسایه‌ها، سفر سبز، صاحبدلان و... ساخته است. به گفته منتقدین، لطیفی پایبندی چندانی به فیلم‌سازی در یک ژانر خاص ندارد و خواهان تجربه‌کردن است. 25 آذر 1397, 20:40

کفه ناموزون فرم و محتوا در سینمای دفاع مقدس نقدی بر فیلم تنگه ابوقریب

«تنگه ابوقریب» تلاشی است تحسین‌برانگیز برای یادآوری دوباره دردها و زخم‌ها. دردها و زخم‌هایی که در شُرف فراموشی‌اند. فیلمی در پی واکاوی تاریخی مجروح، که از تنگنای آن عبور کرده و پنجه در کُنه آن نهاده است. «تنگه ابوقریب» سرگذشت چند روزه دلیرمردانی است که تمام خود را پیشکش هدفی متعالی کردند. 6 آذر 1397, 16:48

در میان حماسه و ناتورالیسم ; به بهانه اکران فیلم تنگه ابوقریب

تنگه ابوقریب آخرین ساخته بهرام توکلی می تواند گواه این باشد که ژانرسینمایی دفاع مقدس، پس از گذشت سالها از جنگ تحمیلی، نه تنها از بین نرفته یا حتی کمرنگ نشده، بلکه می تواند فیلمسازان جوان و خوشفکری را نیز به سمت خود بکشد که پیش از این تمایل چندانی به ساختن اثری در این ژانر نشان نداده بودند. مانند پیمان معادی که سال گذشته با فیلم بمب (یک داستان عاشقانه) روایتی مینی مالیستی از روزهای جنگ ارائه کرد. 27 آبان 1397, 12:15

شعله ور آتشی در میان نسل های سوخته ; نگاهی به فیلم شعله ور

به یاد دارم زمانی که کار قبلی جناب حمید نعمت الله، فیلم رگ خواب را دیدم احساس کردم با نسخه سینمایی و مدرن شده ای از سریال ستایش روبرو هستم. از آن دست داستان های کلیشه ای که طی آن زن مظلومی در بحران های زندگیش به جستجوی تکیه گاهی میرود اما آن تکیه گاه برای او بحران های بیشتری می آفریند. 15 آبان 1397, 10:37

رزم‌آرا، دوسیه‌ای که مسکوت می‌ماند

نقد و بررسی فیلم مستند، میان دو نوع مواجهه سرگردان می‌ماند: از یک ‌سو نقد فیلم و عناصر سینماتوگرافیک آن و از سوی دیگر نقد موضوع مستند و در نتیجه ورود به بحث‌های تخصصی متناسب با آن موضوع که دیگر نمی‌تواند درون مرزهای فیلم محدود بماند و از آن فراتر می‌رود. 5 آبان 1397, 12:2

دغدغه‎مند اما نارسا ; نگاهی به فیلم به وقت خماری

به وقت خماری آخرین ساخته محمد حسین لطیفی یک کمدی سیاسی و در عین حال تمثیلی است. لطیفی در عرصه سریال سازی کم و بیش توفیق زیادی داشته است و در عرصه سینما نیز فیلم‎های‌اش همواره با اقبال مخاطبان رو به رو بوده است. 15 مهر 1397, 19:39

تاریخ سینمای ایران

سینما در بحران | بخش اول

سینما از آن حیث که دایره مخاطبان وسیعی را پوشش می‎دهد، صنعت-هنری سیاسی است. سیاسی از این حیث که با جامعه و مدینه انسانی و زیست انسان‌ها تعامل دارد و خواه ناخواه در هم‌کنش با جامعه انسانی است. کم بیش به خاطر همین خصلت سیاسی بود که بسیاری از نظریه پردازان چپ و راست به زودی در پی صورتبندی نظری تسخیر این رسانه برای القای ایدئولوژی‌های مسلط برآمدند و سیاستمداران نیز کوشیدند از طریق این رسانه، توده‎های اجتماعی را برای اهداف تعیین شده خود بسیج کنند.

در باب سینمای اجتماعی

دغدغه‌ی اجتماعی یا عبارات مشابه دیگر، بنابر ذائقه‌ی کارگردان‌ها و مخاطبان، ژانری است که می‌توان به وضوح حضور رو به فزونی آن را در تولیدات سینمایی ایران مشاهده کرد. هرچند عبارت «فیلم اجتماعی» عبارتی کلی و مبهم است، که در ادامه چرایی آن را توضیح می‌دهم، اما به نظر می‌رسد سینمای ایران توانسته معنای مشخصی از فیلم اجتماعی، سینمای اجتماعی و حتی امر اجتماعی در سینما برسازد و مخاطبان هم با این معنا همراه شده‌اند.