فیلم نوشت فیلم نوشت

محسن دریالعل
محسن دریالعل

محسن دریالعل

مگر می‌شود ۸۵ دقیقه از کثیفی صحبت کرد و در پنج دقیقه آخر همه چیز به خوشی برسد؟ مگر می‌شود مخاطب را تا خرخره در سیاهی غرق کرد و فقط در لحظه‌ای او را نجات داد؟

محسن دریالعل

انگار این مردان هوسبازِ چشم‌چران و زنان بدکاره‌ی هرجایی نمی‌خواهند دست از سر سینمای ایران بردارند. معلوم نیست این جماعت اهل هنر در کدام هوا تنفس می‌کنند که «خیانت» دست از سرشان برنمی‌دارد.

 

«هفت‌ماهگی» هم در همین اتمسفر زیست می‌کند. اتمسفری مملو از نگاه‌های هوس‌باز و در حسرت. آنقدر جهان فیلم تاریک است که تحمل آن تا پایان که کورسوی امیدی نمایان شود سخت است. امیدی که شاید اگر فشار رسانه‌ای و شعار دولت نبود این چند دقیقه آخر فیلم هم با همان تلخ کامی تمام فیلم تمام می‌شد تا جز سیاهی چیزی به خورد مخاطب داده نشود.

 

«هفت ماهگی» روایت جامعه‌ای است که مردان به دنبال هوسی جدیدند و زنان به دنبال آغوشی تازه، نه علاقه‌ای در کار است و نه زندگی‌ای. تنها شک و خیانت است که زندگی را به پیش که نه، پس می‌زند، زندگی که فقط از دستی به دست دیگر می‌رود و چیزی برای دلبستن ندارد.

مسئله‌ی مهم اما این است که فیلم هاتف علیمردانی همان سازی را کوک می‌کند که خودش ادعای نقدش را دارد؛ هرزگی و بی بند و باری. مگر می‌شود ۸۵ دقیقه از کثیفی صحبت کرد و در پنج دقیقه آخر همه چیز به خوشی برسد؟ مگر می‌شود مخاطب را تا خرخره در سیاهی غرق کرد و فقط در لحظه‌ای او را نجات داد؟ سینما قانون خود را دارد، برگ برنده با آن است که ۸۵ دقیقه بی‌هیچ ایرادی و به زیبایی بر پرده نشسته است، نه فقط آنکه در پایان‌بندی به نمایش کشیده شده است. که اگر اصل آن نتیجه‌گیری اخلاقی انتهای ماجرا بود خیلی از فیلم‌های هالیوودی از فیلم‌های ایرانی برای اکران مناسب‌ترند و همین فیلم‌فارسی‌های مبتذل پیش از انقلاب از بسیاری از آثار فعلی اخلاقی‌تر. اما مسئله‌ای که به آن توجه نمی‌شود این است که نمی‌شود با نشان دادن زشتی باعث افزایش زیبایی شد، حتی اگر شما آن زشتی را نقد کنید. این نشان دادن زیبایی است که باعث رشد می‌شود.

 

اما اگر کمی از حرف و جهان فیلم هم فاصله بگیریم با اثری شلخته و مبتنی بر حادثه و اتفاق‌های خارج از جهان فیلم روبرو هستیم, اثری که نه‌تنها در روایت داستان هیچ ظرافتی به خرج نداده است، بلکه در بازی‌ها نیز به همان شلختگی و گل‌درشتی سعی می کند ضعف‌های فیلم را بپوشاند، که نه تنها کمکی به آن نکرده بلکه خود نیز به ضعف‌های فیلم اضافه شده است.

 

در کل آخرین اثر هاتف علیمردانی نه حرف درست و حسابی برای گفتن دارد و نه ساختار قابل تحملی که فیلم را پیش ببرد. فیلمی بی‌ساختار و کثیف که فقط ادای مصلح بودن را درآورده است.



منبع :rajanews.com

----- 0 0

مقالات مشاهده شده

فصل نرگس
فصل نرگس

فصل نرگس

نفس | سیدمحسن میرزاترابی
نفس | سیدمحسن میرزاترابی

نفس | سیدمحسن میرزاترابی

سد معبر
سد معبر

سد معبر

قهرمان نامتعارف
قهرمان نامتعارف

قهرمان نامتعارف

اسرافیل
اسرافیل

اسرافیل

 
در باب عشق ; نگاهی به فیلم سلام بمبئی
در باب عشق ; نگاهی به فیلم سلام بمبئی

در باب عشق ; نگاهی به فیلم سلام بمبئی

اگر محبت بین ن و مرد را در ذیل عشق در نظر بیاوریم، آنگاه باید بگوییم که دین اسلام نه تنها به عشق نگاه مثبتی دارد که حتی ان را تجویز و تاکید می کند. اما با این توضیح که قطعاً برای مدیریت عشق نیز راهی دارد که آن ازدواج است.
چراغ های رابطه خاموش اند ; نقدی بر فیلم سلام بمبئی
چراغ های رابطه خاموش اند ; نقدی بر فیلم سلام بمبئی

چراغ های رابطه خاموش اند ; نقدی بر فیلم سلام بمبئی

فیلم سلام بمبئی به درستی نگرانی های بسیاری را در دست اندرکاران و مدیران فرهنگی جامعه ایجاد کرده است که سینمای ایران برای جذب مخاطب تا کجا می‌تواند بر اصول بنیادی خود، یعنی پرهیز از بیان آشکار مناسبات زناشویی و اجتناب از جذابیت های غیر دارماتیک، تبصره بزند؛ صحنه های رقص، شوخی هایی که آشکارا معانی ضمنی نامناسب دارند و همین طور قبح زدایی از رابطه میان دو جنس از ابزارهای فیلم سلام بمبئی در جذب مخاطب است. از طرفی به تجربه می‌دانیم که راهکار قرنطینه فرهنگی نیز نمی تواند راه مناسبی باشد.
Powered by TayaCMS