گوهر خیراندیش، بازیگر فیلم خشکسالی و دروغ: اگر قرار است یک تئاتر در سینما نشان داده شود باید تمام ابعاد آن سینمایی شود .

پس از اکران فیلم “خشک‌سالی و دروغ” به کارگردانی پدرام علی‌زاده، در مجتمع تیف، جلسه نقد و بررسی آن نیز برگزار شد. این فیلم براساس نمایشنامه‌ی “خشکسالی و دروغ” نوشته محمد یعقوبی و محصول سال ۱۳۹۴ شمسی است.

ابتدا گوهر خیراندیش در این باره به ارائه توضیحاتی پرداخت. او به مخاطبان حاضر در سالن گفت: من این فیلم را دو بار در ایران روی صحنه تئاتر دیده‌ام؛ با دو ورژن مختلف و بازیگران متفاوت. به نظر من اگر قرار است یک تئاتر در سینما نشان داده شود باید به طور کامل و تمام ابعاد آن سینمایی شود؛ تا اینکه فقط همان تئاتر را ضبط کنیم. من اگر می‌خواستم این تئاتر را به فیلم برگردانم، آن را سینمایی‌تر می‌ساختم. سینمایی که مستقل از صحنه باشد و به جنس سینما نزدیک‌تر. همین‌طور با حضور بازیگرانی که بتوانند در سینما معنی همان کاری که من می‌خواهم را روی صحنه سینما بیاورند.

خاطره شیبانی، استاد دانشگاه یورک در رشته سینما دومین منتقد فیلم “خوشکسالی و دروغ” بود. وی ضمن تایید سخنان گوهر خیراندیش ابراز داشت: این فیلم شبیه تله تئاتر بود تا سینما. شیبانی گفت: من فکر می‌کنم که آقای یعقوبی، کارگردان این فیلم، در آینده می‌توانند خیلی بهتر برای ساختن فیلم‌های سینمایی همکاری کنند. به خاطر اینکه سینما و تئاتر در ایران یک رابطه تنگاتنگ دارد. ایشان در ادامه از بهرام بیضایی به عنوان کسی که بخوبی بین سینما و تاتر ارتباط برقرار کرده‌ است، یاد کردند.

در ادامه لوون هفتوان، بازیگر و کارگردان سینما و تئاتر ایرانی نیز به نقد و بررسی این فیلم پرداخت. او با بیان اینکه شخصیت‌های زن فیلم به صورت مبالغه‌آمیزی منفی تصویر شده بودند، ابراز داشت: هر هنرمندی ایده‌ای که در ذهن دارد را باید بتوانند با استفاده از ابزاری که در دستش است بیان کند. وقتی ما می‌خواهیم یک ایده را با مدیوم متفاوتی اجرا کنیم، کار خیلی سخت می‌شود. یعنی اگر بخواهیم تئاتر را به سینما تبدیل کنیم، خیلی دشوار است. به عنوان مثال مرگ یزدگرد استاد بیضایی نمونه موفق تبدیل از تئاتر به سینما است. اما ایشان بجز “مرگ یزدگرد” هیچ‌کدام از نمایش‌نامه‌هایش را به سینما تبدیل نکرده است؛ که البته یکی از کارهای فوق‌العاده‌ی سینمای ایران است. هفتوان در ادامه گفت: در “خشک‌سالی و دروغ” اتفاق سینمایی خاصی نیفتاد بلکه نوعی ضبط تلویزیونی از تئاتر آقای یعقوبی بود. که البته حسنش این است که افراد بیشتری با متن نمایشی آقای یعقوبی آشنا می‌شوند.

گوهر خیراندیش، در ادامه‌ی همین بحث، در پاسخ به لوان هفتوان ابراز داشت: من زنان این فیلم را نه تنها منفی نمی‌بینم بلکه آنها را درک می‌کنم و آنها را زنانی حساس می‌دانم. به دلیل عقبه‌ی تاریخی این رسم که مردان می‌توانند چند زن داشته باشند. قباحت چند زنه بودن، هنوز برای روشنفکران نریخته است و آن را ابراز نمی‌کنند. آنها می‌خواهند بیش از یک زن داشته باشند که آن را هم در یک دوست دختر خلاصه می‌کنند. یک یار و همدم و یک نگار. به همین خاطر است که همه زنان حساس هستند به این موضوع که آیا همسرشان راست می‌گوید یا نه.

منبع :torperad.com