14 دی 1395, 22:59
سومين ساخته ي نرگس آبيار فيلمي قصه گو از زبان داناي كلي ست كه دختر بچه ي باهوشي آن را روايت مي كند. فيلمي كه ساختارش به گونه اي است كه پتانسيل بالايي براي سريال شدن دارد. "نفس" بيشتر از آنكه گوياي فيلمي با زاويه ي ديد وسيع و جهان شمول باشد سعي در راضي نگه داشتن مخاطب عام دارد. تصاوير متعدد گرفته شده با هلي شات و نمايهای هاي انگل و استفاده بيش از حد از دوربين روي دست فيلم را به شكلي درآورده كه از قالب هاي متداول سينمايي خارج شده و به جاي خلق تصاوير حرفه اي نماهايي بي فايده از مناظر بكر گرفته شود. از سويي ديگر دقت آبيار در پژوهش در دوران معاصر و آداب و رسوم و گويش مرسوم سبب ايجاد ثبت تاريخي از سالهاي دهه ي پنجاه و شصت شده كه تبديل به يكي از نكات مثبت فيلم گرديده. بازي بي نقص پانته پناهي ها و شبنم مقدمي هم از نكات مثبت ديگر فيلم است. با وجود ضعف ها و اشكالات فيلم در پرداخت جزئيات و شيوه ي روايت "نفس" به دليل برخورداري از حمايت هاي دولتي و محبوبيت آبيار در كانون هاي سينمايي وابسته، بدون شك شانس توفيق در گيشه را در زمان اكران پيدا خواهد كرد.
منبع :salamcinama.ir