شعله ور» فیلم خوبی است اما حیرت انگیز نیست. شاید اگر کارگردان دیگری جز نعمت الله آن را ساخته بود می توانست توجه بیش تری را به خود جلب کند اما حمید نعمت الله آن قدر فیلم های خوش ساخت در کارنامه اش دارد که مقایسه هر فیلم او با فیلم دیگر قضاوت را درباره آن اثر دشوار می کند. به عقیده من «شعله ور» فیلم خوبی ست که سر و گردنی از ساخته قبلی نعمت الله پایین تر است و شاید به جهت بی داستانی اش، من آن را کم تر از بسیاری از فیلم های مهم این کارگردان دوست...

  «شعله ور» فیلم جدید حمید نعمت الله پس از حواشی بسیار امسال در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.
«شعله ور» بسیار نزدیک به سینمای موردعلاقه نعمت الله است و مولفه های آشنای کارهای او در این فیلم هم دیده می شوند. فیلم، تا حد زیادی ضدداستان است و اگر به دنبال فیلمی می گردید که در آن روایتی طبق الگوهای آشنای کلاسیک طرح شود این فیلم انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود.
حمید نعمت الله سینمای قهرمان پروری دارد اما آنچه مسیر او را نسبت به بسیاری دیگر از فیلمسازان با شیوه مشابه تغییر می دهد، تفاوت قهرمان های او با الگوهای رایج در سینماست. قهرمان های نعمت الله اصولاً خصایصی نامتعارف و نامعمول دارند. آنها نه منفی اند نه مثبت بلکه در طیف پیچیده ای از خاکستری ها قرار دارند.
قهرمان «شعله ور» مردی شکست خورده است که در موقعیتی بحرانی گیر افتاده و به طرز "حمید هامون"واری از تمامی جوانب زندگی خود را از دست رفته می بیند. او به دنبال مأمنی ست تا خود را بازیابد.عنصر "سفر" موتور محرک فیلمنامه نعمت الله است تا بتواند اندکی از سکون موجود در فیلم بکاهد و داستانِ یکنواخت آن را به سمت و سویی بکشاند و مقدمات نمایش درونیات پیچیده ی شخصیت اصلی فیلم خود را فراهم آورد.
این سفر کاراکتر را به موقعیت مکانی جدیدی وارد می کند که چه برای خود او و چه برای مخاطب هیجان انگیز است. فیلم از اقلیم استان سیستان و بلوچستان چه به لحاظ روایی و چه به لحاظ تصویری بهره درستی می برد. توجه دوربین به سنن خاص آن اقلیم و بومی گرایی از ویژگی های مثبت کار است. فیلمبرداری خوب کار، زوایای درست دوربین و بهره گیری از نماهای ناب و بکر باعث می شوند «شعله ور» به لحاظ تصویری در زمره آثار شاخص جشنواره امسال قرار گیرد.
فیلم، ناخودآگاه من را به یاد نقاشی های سبک آبستره می اندازد. ترکیب متنوعی از تصاویر و رنگها و نقش های در هم و بر هم که در عین حال پوچی و بی داستانی قابل درکی را تعمداً به ذهن مخاطب تزریق می نمایند.
نعمت الله همچون همیشه در دیالوگ نویسی ماهرانه عمل می کند. طنز خفیف و فانتزی گونه ای که در لحن کلی فیلم دیده می شود به دیالوگ ها نیز منتقل شده اند. دیالوگ ها کلیشه ای نیستند و در لایه های زیرین آنها اطلاعات قابل استفاده ای به مخاطب داده می شود.
به شخصه، یکی دیگر از مؤلفه های آثار نعمت الله یعنی بهره گیری از نریشن را می پسندم. سینمای نعمت الله سینمایی عمدتاً شخصیت محور است و  طبیعتاً این تک گویی های درونی تا حد زیادی مخاطب را به دنیای درونی و ذهنی کاراکتر نزدیک می کنند و نقش موثری در همذات پنداری بیشتر مخاطب با کاراکتر ایفا می نمایند.
امین حیایی، برگ برنده فیلم است و اگر همه چیز به درستی پیش برود او می تواند یکی از مدعیان سرسخت نامزدی سیمرغ بلورین باشد زیرا نقش او نقشی طاقت فرساست و همانند نقش لیلا حاتمی در «رگ خواب» بار اصلی فیلم را بر دوش می کشد که این اتفاق به واسطه شخصیت محور بودن فیلم رخ می دهد و فرصت درخشانیست برای بازیگر تا توانایی های خود را هرچه بیشتر در معرض دید قرار دهد.
علاوه بر امین حیایی، بازیگران فرعی فیلم خصوصاً دارا حیایی، زهرا خوشکام و مژگان صابری نیز بازی های خوبی دارند. موسیقی متن قوی که مشخصات فولکلور و بومی فیلم را در خود حمل می کند از بخش های قابل توجه «شعله ور» محسوب می شود.
«شعله ور» فیلم خوبی است اما حیرت انگیز نیست. شاید اگر کارگردان دیگری جز نعمت الله آن را ساخته بود می توانست توجه بیش تری را به خود جلب کند اما حمید نعمت الله آن قدر فیلم های خوش ساخت در کارنامه اش دارد که مقایسه هر فیلم او با فیلم دیگر قضاوت را درباره آن اثر دشوار می کند. به عقیده من «شعله ور» فیلم خوبی ست که سر و گردنی از ساخته قبلی نعمت الله پایین تر است و شاید به جهت بی داستانی اش، من آن را کم تر از بسیاری از فیلم های مهم این کارگردان دوست داشتم.