فیلم نفس در فضایی روستایی با شیرینی بچه ها و روایت بچه اصلی فیلم که بسیار باهوش و با استعداد است شروع میشود. پس از معرفی شخصیت  و فضا بیننده منتظر شروع داستانی در بستر این زندگی هست اما تا انتها ما تنها مستند وار شاهد زندگی این خانواده و این دختر هستیم.

 حتی استثنایی بودن این دختر که هنوز کلاس اول رو تمام نکرده کتاب های سنگین میخواند هم جز رفتن به تخیلات دختر و روایتش از کتاب های مختلف مانند داستان راستان استاد شهید مطهری که با فرم انیمیشن خوبی طراحی شده بود، کاربرد دیگری ندارد. توقع می رفت این داستانک ها و انیمیشن ها ارتباطی با داستان اصلی پیدا کند ما انگار قرار است ما در حین تماشای فیلم با داستان چند کتاب خارجی و ایرانی آشنا شویم و به کتابخوانی علاقمند شویم، همین. تماشاچی که منتظر یه خط داستانی است با طولانی شدن زمان فیلم از سرخوشی های موجود در فیلم هم خسته میشود . فیلم تبدیل میشود به پرش های مختلف از فضایی به فضای دیگر. یک لحظه خونه ،لحظه بعد مدرسه ، لحظه بعد یزد ، لحظه بعد قم و.... .

این شلختگی همراه باشلختگی خود خواسته کارگردان در به کاربردن دوربین روی دست که جاهایی تعمدا شدیدا می لرزد یا پایین بالا میرود، باعث خستگی مضاعف مخاطب میشود.

آبیار در حین زندگی این دختر بازهم مستند گونه اشاره ای به زندگی مناطق مختلف کشور ، و حوادث آخر انقلاب و اوایل جنگ میکند اما چون قصه و پیرنگی وجود ندارد باز سازی هایی که بعضا مانند تعزیه خوانی در اطراف یزد، جشن مردم پس از خروج شاه و استقبال مردم از امام خمینی (ره) که بسیار خوب به تصویر کشیده شده اند، تنها حالت مستند گونه گذری به خود میگیرند و تاثیری بر روند فیلم نمیگذارند .

به نظر می آید کارگردان به حدی تحت تاثیر به تصویر کشیدن تصاویر زیبا از فضای زندگی دهه پنجاهی قرار گرفته که همان روایت خانواده را هم از دست میدهد و نمیداند چگونه فیلم را به پایان برساند. نتیجه این میشود که در اوج یک صحنه به ظاهر جذاب بصری نویسنده کارگردان فیلم یادش می آید باید این فیلم طولانی را به پایان برساند و  این میشود که همه چیز را کات میکند و فیلم به پایان میرسد.

به نظر این فیلم تکه های مختلفی از دلمشغولی های نویسنده کارگردان اثر باشد اما حیف که این تکه های زیبا تبدیل به یک پازل کامل نمیشود.

در پایان حیف است از بازی بسیار خوب شبنم مقدمی ، سیامک صفری و به خصوص پانته آ پناهی ها که کمتر دیده شد ، یاد نکنیم.

منبع :manzoom.ir