فیلم نوشت فیلم نوشت

 
 
در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران
در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران

در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران

«لس‌آنجلس، تهران» آخرین ساخته تینا پاکروان و اولین تجربه او در ژانر کمدی است که سعی دارد موضوعی ساده و دم‌دستی را که اغلب در فیلم‌های کمدی با مؤلفه قیاس خُلف شناخته می‌شود، به مضمونی کُمیک و ظاهراً پیچیده مبدل کند و از این رهگذر دست به تجربه ساخت یک کمدی، فانتزی پرفروش در راستای سینمای بدنه و تجاری گیشه بزند.
نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»
نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»

نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»

فیلم «من دیوانه نیستم» را علیرضا امینی کارگردانی کرده است. تفاوتی که این فیلم با سایر فیلم‌های امینی دارد این است که می‌خواهد زمان و مکان را به شکلی دیگر به تصویر کشد. در این بین نگاه متفاوت به زمان و مکان مطمئناً در شخصیت‌پردازی فیلم تأثیر می‌گذارد. هر چقدر در فیلم، کارگردان بخواهد شخصیت‌ها ملموس و واقعی باشند زمان و مکان، چارچوب ثابت شده‌تری پیدا می‌کنند.
داش آکل
داش آکل

داش آکل

«داش‌آکل» نام داستانی محلی و نسبتاً قدیمی در شیراز است که بعدها توسط نویسنده بزرگ قرن بیست ایران، صادق هدایت بازنویسی و ماندگار شد. این داستان به سال ۱۳۱۱ در خلال مجموعه داستان «سه قطره خون» به چاپ رسید. سال‌ها بعد و در سال ۱۳۵۰ مسعود کیمیایی بر اساس این داستان، فیلمی بلند ساخت که در آن، آیین جوانمردی را ستایش و کجروی‌های قشر جدیدِ لوتی‌نما را به‌شدت نکوهش‌ می‌کرد.
مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز
مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز

مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز

سینمای ایران در چند سال اخیر به شدت دچار مصرف‌گرایی شده است؛ گویی فیلم‌ها تنها ساخته می‌شوند برای آنکه خوب بفروشند و بعد بایگانی شوند و به دست فراموشی سپرده شوند و هیچ اثری در رشد و ارتقای سطح کیفی سینمای ایران نداشته باشند. دیگر، صحبت از هنر ماندگار در سینمای ایران امری بیهوده می‌نماید؛ بیش از آنکه نگاه‌ها به ظرفیت‌های هنری و فرهنگی سینما باشد، به مباحث مالی و اقتصادی آن خیره مانده است.
بازگشت به دهه شصت؛ نگاهی به فیلم هزارپا

بازگشت به دهه شصت؛ نگاهی به فیلم هزارپا

ابوالحسن داودی سینماگر باسابقه‌ای طولانی در ساختن فیلم‎های کمدی خانوادگی است. از همان اوایلِ کارش تنوع قابل ملاحظه‌ای در کارنامه‎ی سینمایی‎اش داشته است که کماکان در سینمای ایران نمونه‎های مشابهی ندارند، فیلم‎هایی مثل سفر جادویی(1369) یا من زمین را دو ...
1
افسانه تاریکی «دلدادگان» ; دگردیسی تصویر زن در رسانه ملی
افسانه تاریکی «دلدادگان» ; دگردیسی تصویر زن در رسانه ملی

افسانه تاریکی «دلدادگان» ; دگردیسی تصویر زن در رسانه ملی

«دلدادگان» نام سریالی تلویزیونی است که به تازگی در سه فصل از شبکه سوم سیما به نمایش درآمد و مخاطبان زیادی را به خود اختصاص داد. دوگانه خیر و شر در این سریال که با پس‌زمینه‌‌ای از گذشته شخصیت‌های اصلی به زمان حال کشیده شده بود، درام داستان را شکل می‌داد و جدال میان این دوگانه داستان را سر پا نگه ‌می‌داشت و به پیش می‌برد.
دمیدن جان تازه در کالبد مرده "پدر" در رسانه ملی ; نقدی بر سریال پدر
دمیدن جان تازه در کالبد مرده "پدر" در رسانه ملی ; نقدی بر سریال پدر

دمیدن جان تازه در کالبد مرده "پدر" در رسانه ملی ; نقدی بر سریال پدر

سریال پدر با همه فراز و فرودها و مخاطبان جدی و پرتعدادش به پایان رسید. در این میان سیل انتقادات از سوی منتقدان و صاحبان قلم در حوزه تصویرپردازی به‌سوی آن روان شد و نقاط قوت و بیش‌ از آن نکات ضعف این سریال را به رخ کشیدند. قصه تکراری پسر رستگار و دختر خطاکار، بازنمایی غیر واقعی از پسر رستگار، تصویر کاریکاتوری از دانشگاه و ... همه و همه اشکالاتی است که به درستی به این سریال وارد است.
تغییر سبک زندگی ایرانی ; به بهانه نمایش سریال دیوار به دیوار ۲
تغییر سبک زندگی ایرانی ; به بهانه نمایش سریال دیوار به دیوار ۲

تغییر سبک زندگی ایرانی ; به بهانه نمایش سریال دیوار به دیوار ۲

اساسا یک سریال مناسبتی در اولین گام باید به مناسبت خود پایبند باشد خاصه اگر این سریال به مناسبت نوروز ساخته شده باشد که داستان باز هم فرق می کند. در ایام پر مشغله نوروز که خانواده ها درگیر دید و بازدید و سفر هستند یک سریال نوروزی باید چیزی بیش و متفاوت از سریال های میانه سال داشته باشد تا بتواند مخاطب را پای تلوزیون بنشاند.
یک ساده سخت ; نگاهی به متن و معنای سریال پایتخت
یک ساده سخت ; نگاهی به متن و معنای سریال پایتخت

یک ساده سخت ; نگاهی به متن و معنای سریال پایتخت

فارغ از اینکه سریال پایتخت از سری اول تا پنجم، به تدریج و متأسفانه از جهت «فیلمنامه» و «محتوا» سیر نزولی پیدا کرد، اما باید گفت در مجموع با پدیده مهم و قابل اعتنایی روبروییم. چرا؟
نسبت هویت و معرفت در روایت مختارنامه
نسبت هویت و معرفت در روایت مختارنامه

نسبت هویت و معرفت در روایت مختارنامه

بازپخش چندباره مختارنامه و گلچین کردن آن با عناوین موضوعی و به شکل فیلم سینمایی، از اتفاقات مناسبتی رایج در تلویزیون است. به نظر می‌رسد علاوه بر فرم قابل قبولی که این سریال- البته در حد بضاعت سینمای ایران- دارد، مضامین مطرح در آن هم به حدی مقبول تلویزیون ایران است که جواز یا حتی ضرورت پخش مکرر آن‌را تجویز می‌کند.
عشق و آئین و درام ؛ سفر تعزیه‌خوان در شب دهم
عشق و آئین و درام ؛ سفر تعزیه‌خوان در شب دهم

عشق و آئین و درام ؛ سفر تعزیه‌خوان در شب دهم

مجموعه شب دهم در ردیف آن دسته از سرمایه‌های سازمان صدا و سیما است که عموم مخاطبان از تکرار مکرر آن رنجیده نمی‌شوند. این اثر در زمان پخش اولیه با اقبال عمومی چشم‌گیری مواجه شد؛ که هنوز هم خاطره سریال و دیالوگ‌های ماندگار آن از میان نرفته است.
سینما در بحران | بخش دوم
سینما در بحران | بخش دوم

سینما در بحران | بخش دوم

همانطور که پیشتر گفته شد سینمای ما در چهارچوب نظریه بحران در بازنمایی بحران، به عنوان یکی از کارویژه‌های خویش، بسیار پیش رفته است و از این حیث شاید حتی تاکیدهایی بسیار اغراق شده‌تر از جهان واقع را نیز فراروی مخاطبان به تصویر می‎کشد.
سینما در بحران | بخش اول
سینما در بحران | بخش اول

سینما در بحران | بخش اول

سینما از آن حیث که دایره مخاطبان وسیعی را پوشش می‎دهد، صنعت-هنری سیاسی است. سیاسی از این حیث که با جامعه و مدینه انسانی و زیست انسان‌ها تعامل دارد و خواه ناخواه در هم‌کنش با جامعه انسانی است. کم بیش به خاطر همین خصلت سیاسی بود که بسیاری از نظریه پردازان چپ و راست به زودی در پی صورتبندی نظری تسخیر این رسانه برای القای ایدئولوژی‌های مسلط برآمدند و سیاستمداران نیز کوشیدند از طریق این رسانه، توده‎های اجتماعی را برای اهداف تعیین شده خود بسیج کنند.
در باب سینمای اجتماعی
در باب سینمای اجتماعی

در باب سینمای اجتماعی

دغدغه‌ی اجتماعی یا عبارات مشابه دیگر، بنابر ذائقه‌ی کارگردان‌ها و مخاطبان، ژانری است که می‌توان به وضوح حضور رو به فزونی آن را در تولیدات سینمایی ایران مشاهده کرد. هرچند عبارت «فیلم اجتماعی» عبارتی کلی و مبهم است، که در ادامه چرایی آن را توضیح می‌دهم، اما به نظر می‌رسد سینمای ایران توانسته معنای مشخصی از فیلم اجتماعی، سینمای اجتماعی و حتی امر اجتماعی در سینما برسازد و مخاطبان هم با این معنا همراه شده‌اند.
سینما، مثنوی و تجربه‌ی هنر اسلامی
سینما، مثنوی و تجربه‌ی هنر اسلامی

سینما، مثنوی و تجربه‌ی هنر اسلامی

درباره فرم سینمایی و شکل بومی، دینی و ملی آن از مناظر متفاوتی می‌توان سخن گفت. در این متن با توجه به یکی از رویدادهای ادبی قابل توجه در تاریخ شعر فارسی، به بازخوانی بحث فرم در سینمای دینی می‌پردازم.
واکاوی باور شخصی فیلم‌ساز ; مشکل مالکیت معنوی در سینمای دینی
واکاوی باور شخصی فیلم‌ساز ; مشکل مالکیت معنوی در سینمای دینی

واکاوی باور شخصی فیلم‌ساز ; مشکل مالکیت معنوی در سینمای دینی

آیا فرد غیرمذهبی می‌تواند فضای دینی را در فیلم خود مصور و ملموس کند؟ این پرسشی است که در مواقع خاص و عمدتا برای مقایسۀ آن دسته از آثار سینمایی که مشی و سبک دینی را برگزیده‌اند، تکرار می‌شود.
از حسینیه ارشاد تا فارابی ; رد پای دکتر شریعتی بر سینمای ایران/بخش دوم
از حسینیه ارشاد تا فارابی ; رد پای دکتر شریعتی بر سینمای ایران/بخش دوم

از حسینیه ارشاد تا فارابی ; رد پای دکتر شریعتی بر سینمای ایران/بخش دوم

حضور یک ساله محمد علی نجفی در سمت معاونت سینمایی تنها برخورد شاگردان شریعتی با مدیریت سینما نبود. چند سال بعد ازاستفای نجفی و درست در زمانی که سینمای ایران بحرانی ترین دوران خود را میگذراند، با روی کار آمدن فخرالدین انوار به عنوان معاونت سینمایی کشور، بنیاد سینمایی فارابی به عنوان مهمترین رکن مدیریتی و البته نظارتی سینمای ایران آغاز به کار کرد. انوار که از دوستان قدیمی نجفی و شاگردان علی شریعتی در حسینیه ارشاد بود، برای احیای سینما از همفکران قدیمی اش دعوت به همکاری کرد و شاگردان شریعتی باز به مدیریت سینمای ایران فراخوانده شدند.

نقد فیلم

در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران
در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران

در جست‌وجوی زمان از دست رفته ; نقد فیلم لس‌آنجلس، تهران

«لس‌آنجلس، تهران» آخرین ساخته تینا پاکروان و اولین تجربه او در ژانر کمدی است که سعی دارد موضوعی ساده و دم‌دستی را که اغلب در فیلم‌های کمدی با مؤلفه قیاس خُلف شناخته می‌شود، به مضمونی کُمیک و ظاهراً پیچیده مبدل کند و از این رهگذر دست به تجربه ساخت یک کمدی، فانتزی پرفروش در راستای سینمای بدنه و تجاری گیشه بزند.
قاصدک هان! چه خبر آوردی ; نقد فیلم «من دیوانه نیستم» ساخته‌ علیرضا امینی
قاصدک هان! چه خبر آوردی ; نقد فیلم «من دیوانه نیستم» ساخته‌ علیرضا امینی

قاصدک هان! چه خبر آوردی ; نقد فیلم «من دیوانه نیستم» ساخته‌ علیرضا امینی

علیرضا امینی کارگردان فیلم «من دیوانه نیستم»، بعد از فیلم‌های تأملبرانگیز «هفت دقیقه تا پاییز» و «انتهای خیابان هشتم»، مسیر متفاوت‌تری را در پیش گرفته و چارچوب‌های ذهنی‌اش را در دنیایی فانتزی و در آرمانشهری دور از انتظار به تصویر کشیده است.
آشفتگی در زاغه ; نقدی بر فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده
آشفتگی در زاغه ; نقدی بر فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده

آشفتگی در زاغه ; نقدی بر فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده

مغزهای کوچک زنگ‌زده، همان «ابد و یک روز» است که در ژانر شبه گانگستری ساخته شده است. شباهت میان دو مجموعه از فضای آغازین فیلم- چیزی که می‌توان آن را زیرشاخه «سگ‌دونی» از سینمای اجتماعی کنونی ایران نامید- مشخص می‌شود.

معارف فیلم

نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»
نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»

نقدی بر فیلم «من دیوانه نیستم»

فیلم «من دیوانه نیستم» را علیرضا امینی کارگردانی کرده است. تفاوتی که این فیلم با سایر فیلم‌های امینی دارد این است که می‌خواهد زمان و مکان را به شکلی دیگر به تصویر کشد. در این بین نگاه متفاوت به زمان و مکان مطمئناً در شخصیت‌پردازی فیلم تأثیر می‌گذارد. هر چقدر در فیلم، کارگردان بخواهد شخصیت‌ها ملموس و واقعی باشند زمان و مکان، چارچوب ثابت شده‌تری پیدا می‌کنند.
داش آکل
داش آکل

داش آکل

«داش‌آکل» نام داستانی محلی و نسبتاً قدیمی در شیراز است که بعدها توسط نویسنده بزرگ قرن بیست ایران، صادق هدایت بازنویسی و ماندگار شد. این داستان به سال ۱۳۱۱ در خلال مجموعه داستان «سه قطره خون» به چاپ رسید. سال‌ها بعد و در سال ۱۳۵۰ مسعود کیمیایی بر اساس این داستان، فیلمی بلند ساخت که در آن، آیین جوانمردی را ستایش و کجروی‌های قشر جدیدِ لوتی‌نما را به‌شدت نکوهش‌ می‌کرد.
مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز
مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز

مارموز، هویت سینمای بفروش ; نقدی بر فیلم مارموز

سینمای ایران در چند سال اخیر به شدت دچار مصرف‌گرایی شده است؛ گویی فیلم‌ها تنها ساخته می‌شوند برای آنکه خوب بفروشند و بعد بایگانی شوند و به دست فراموشی سپرده شوند و هیچ اثری در رشد و ارتقای سطح کیفی سینمای ایران نداشته باشند. دیگر، صحبت از هنر ماندگار در سینمای ایران امری بیهوده می‌نماید؛ بیش از آنکه نگاه‌ها به ظرفیت‌های هنری و فرهنگی سینما باشد، به مباحث مالی و اقتصادی آن خیره مانده است.
Powered by TayaCMS