نقد

از دعوا تا جنگ ; نگاهی به فیلم عرق سرد

9 اسفند 1396 عرق سرد درباره تلاش‌های ناکام یک زن برای رسیدن به خواسته‌های خویش است. زنی که به ظاهر در ساختار غیرمنعطف قانون، هنجارهای اجتماعی، شوهر و مسولینِ غیردلسوز گیر افتاده و تباه می‌شود. داستان درباره زندگی کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان است که به دلیل ممنوع‌الخروج شدن توسط همسر، نتوانست تیم ملی را در مسابقات همراهی کند.

حفیظه مهدیان

سینمای اشک انگیز ; یادداشتی بر فیلم دارکوب

10 اسفند 1396 دارکوب را باید یک ملودرام اشک انگیز دانست. فیلمی که قرار است یادآور فیلم «کیمیا» یا «گل های داوودی» باشد. واقعیت ماجرا آن است که داستانهای ملودرام گویی برای ما خواستنی تر و پذیرفتنی تر هستند. شاید بتوان گفت جامعه ایرانی همچنان درمباحث دراماتیک با همسایه های شرقی اش از جمله با آن سینمای احساساتی و اشک انگیز بالیوود، نسبت بیشتری دارد تا سینمای غرب. برای جستجوی علت این غرابت، میتوان تا اعماق تاریخ عقب رفت.

مهدی فرقانی

جوانمردِ قصاب ; نگاهی به فیلم لاتاری

23 اسفند 1396 مدرنیته با همه اِهن و تلپش هنوز نتوانسته رد پای لوطی ها و جوانمردان قدیم را از نقشه تهران پاک کند. کافی است گذر لوطی صالح را در گوگل مپ جستجو کنید یا در ایستگاه جوانمرد قصاب از مترو پیاده شوید. اهل فتوت از دیرباز پای ثابت حکایات و داستانهای پیشینیان ما بوده اند. این سئوال که جوانمرد کیست؟ همسن مدنیت بشر است و داستانهایی که با خلق قهرمان جوانمرد به پاسخگویی آن برآمده اند نیز بسیار قدیمی.

مسعود مهرجویی

در میدان دادگاه ; یادداشتی بر فیلم عرق سرد

26 بهمن 1396 بازنمایی اتفاقات واقعی که رنگ و بویی اجتماعی و گاها سیاسی دارند در سینما، همواره یکی از انواع سینمای جذاب و پر مخاطب است بخصوص وقتی که آن اتفاق مورد اشاره اتفاقی بحث برانگیز و مورد مناقشه هم بوده باشد.

مهدی فرقانی

امپراطور جهنم ; گفتمانی که باید از آن دفاع کرد

24 بهمن 1396 اگرچه نمی توان و نباید در عرصه هنرفرم را از محتوا جدا کرد، اما در ساحت اتخاذ رویکردهای کلان فرهنگی ، تاکید بر مدیریت محتوا عجالتا تنها ابزار موثر است. نحوه بیان کردن یک فکر، البته به اندازه خود ایده غایی اثر شایسته توجه است. اما نباید این نکته ما را از توجه به برخی مفاهیم گفتمانی غافل کند.

علی فرقانی

همه ساختمان های یک شهر ; یادداشتی بر فیلم چهارراه استانبول

23 بهمن 1396 این جمله را شاید بارها شنیده باشیم که تنها راه یادگیری فیلمسازی، فیلم ساختن است. مصطفی کیایی نمونه ای کامل از صحت و درستی این جمله است. اگر به مجموعه کارهای کیایی از فیلم «بعد از ظهر سگی» که کار اول وی بود تا «چهار راه استانبول»، به عنوان آخرین اثرش بیاندازیم، سیر تکامل و تغییر وی از یک کارگردان تازه کار به یک فیلمساز حرفه را شاهد خواهیم بود.

مهدی فرقانی

ابوقریب، تنگه‌ گم شده در تاریخ

21 بهمن 1396 جشنواره امسال شاهد فیلمی متفاوت از بهرام توکلی بود. کارگردانی که او را با ملودرام‌های روشن‌فکرانه و بعضا ابزوردی مثل «من دیگو مارادونا هستم» می‌شناختیم، امسال با اثری در حوزه دفاع مقدس پا به جشنواره سی‌وششم گذاشت.

محمد جواد ابراهیم زاده

از موضوع تا موضوعیت ; یادداشتی بر فیلم جشن دلتنگی

21 بهمن 1396 فیلم جشن دلتنگی، فیلمی است که در آن موضوع، قهرمان داستان است. شخصیت ها هرکدام تجلی وجهی از همین موضوع اند. بایداینجا فرقی میان موضوع و موقعیت بگذاریم. موضوع اعتیاد ، با موقعیت اعتیاد متفاوت است.

بهروز انوار

زایش مجدد سیمرغ از دل آتش ; یادداشتی بر فیلم به وقت شام

25 اسفند 1396 ابراهیم حاتمی کیا بدون شک شایسته لقب استادی است. فیلمسازی که مهارت بی نظیری در خلق صحنه های با عظمت و اثرگذار دارد.می باید به این مهارت دغدغه های فرهنگی و تاریخ را هم اضافه کنیم. حاتمی کیا از معدود افرادی است که توان ساختن فیلم های ارزشی بدون افتادن در دام شعار زدگی را دارد و اگر مجموع فیلمهای وی را بصورت کلی در نظر بگیریم شاهد خط سیری پیوسته در تمام آثار وی خواهیم بود.

مهدی فرقانی

این موضوعات را نیز بررسی کنید: